Rozdział 4: Królestwo

Minęły trzy miesiące od narodzin lwiątek. Były już duże, umiały samodzielnie chodzić i mówić. Koda był spokojnym lewkiem, tak samo jego brat Rashid, natomiast Tagi było wszędzie pełno. Była najgłośniejsza z rodzeństwa, zawsze chciała się bawić. Była z niej też buntowniczka, obrażała się o byle co. Ale mimo to lwiątka kochały się. Były grzeczne i nie sprawiały rodzicom kłopotów.

Pewnego ranka Taiga obudziła się pierwsza i pobiegła obudzić swoich braci. Pierwszy obudził się Koda a za nim Rashid. 

- Ej chłopaki

- Co jest ? - spytali jednocześnie

- Tata nam obiecywał coś. Pamiętacie ?

- Ja nie ...

- Puknij się w głowę brat a jak nie to ja cię puknę, przecież obiecywał nam królestwo - powiedział Rashid

- Ach no tak, dzięki za przypomnienie - uśmiechnął się Koda 

Rashid, Taiga i Koda razem podeszli do ojca i zaczęli go budzić. Taiga ciągnęła go za uszy, Koda za ogon a Rashid nabrał powietrza w płucach i wrzasnął

- TAAAATOOOO !!

Kobu obudził się z przerażeniem.

- CO ?! GDZIE SIĘ PALI ?!

Lwiątka spojrzały na siebie a po chwili wybuchnęły śmiechem. Kovu spojrzał na dzieciaki i uśmiechnął się. 

- Ach wy małe szkraby ... jak tata was dorwie !

Kovu wstał i zaczął się bawić z lwiakami. Śmiali się tak głośno, że obudzili Kiarę i resztę stada.

- Kovu ? - spytała Kiara ziewając

- Eeee .. tak ?

- Co ty wyprawiasz ? - spytała rozbawiona Nala

- Bawię się z dzieciakami, obudziły mnie wrzaskami.

- Właściwie tato, to ja tylko wrzasnąłem a oni pomagali mi cię zbudzić - zaśmiał się Rashid

Wszyscy roześmiali się.

- No dobra jak już wszyscy są na nogach to pora na śniadanie. - powiedziała Kiara wołając lwice

Lwice posłusznie poszły polować a w tym czasie Taiga i Koda jednocześnie powiedzieli do ojca, żeby pokazał im królestwo. Kovu zgodził się i razem z maluchami wyszedł na czubek lwiej skały. Usiadł na niej a zaraz po nim jego dzieci.

- Spójrzcie dzieci - to wszystko co opromienia słońce to nasze królestwo. Czas panowania każdego króla jest jak słońce - wschodzi i zachodzi. Kiedyś dzieci czas mojego panowania zajdzie a wzejdzie dla któregoś z was.

- A kto będzie władał po tobie i mamie ? - zapytała Taiga

- Jeszcze nie wybraliśmy ale na dzień dzisiejszy wybieram Kodę

- Ale tato ... - zaczął Rashid ale ojciec mu przerwał'

- Nie martw się synu, jeszcze nie podjęliśmy decyzji. Możesz być nim ty, Taiga albo Koda.

- A będziesz traktował nas równo ? z opowiadań prababci Sarabi słyszałam o pradziadku i Skazie. Bracia nienawidzili się bo ojciec traktował pradziadka lepiej od Skazy. Aha i warto wspomnieć, że ...

- Taiga dośc. Znam tą historię i nie chcę do niej wracać ...

- Dobrze tato

- A co do twojego pytania to tak, będę was traktował na równi.

Lwiątka pokiwały główkami i uśmiechnęły się. Kovu tłumaczył im jeszcze, że nie mogą chodzić im na Złą Ziemię i wytłumaczył co to jest krąg życia. Potem wszyscy wrócili do groty a lwiaki bawiły się z Zuri i Jasirim. 

Rozdział 3: Ceremonia

Trzy dni po narodzinach lwiątek miała się odbyć ceremonia królewskich dzieci. Był bardzo wczesny ranek. Kiara leżała przy grocie i dokładnie wylizywała noworodki, które oddawały się myciu a Kovu siedział na Lwiej Skale z Simbą. Na horyzoncie było widać już mnóstwo zwierząt od mrówek po wielkie słonie. Simba zauważył Rafikiego i uśmiechnął się. Dał znak Kovu i razem ryknęli.

Po ryknięciu Rafiki podszedł do Kiary, spojrzał na lwiątka, uśmiechnął się i zagrzechotał laską z owocem nad ich główkami. Taiga i jej bracia próbowali złapać owoc ale nie udawało im się to. Szaman przełamał na pół owoc i namaścił lwiątka sokiem z owocu. Po chwili wziął Taigę i Kodę i podążał z nimi na sam czubek lwiej skały. Gdy ich podniósł rozległy się wrzaski, i krzyki radości. Na małe lwiątka padło światło od Mufasy. Po ceremonii Kody i Taigi, Rafiki oddał lwiątka Kiarze i wziął Rashida. Szedł z nim na czubek lwiej skały i również go podniósł. Na małego księcia padło światło od dwóch królów - Ahadiego i Mufasy. Zwierzęta nisko ukłoniły się Rashidowi. Gdy ceremonia się skończyła pawian oddał Kiarze jej syna i poszedł do Vitani, która go wołała. Okazało się, że Vitani bolała głowa i brzuch. Rafiki zbadał ją i okazało się, że jest w ciąży. Kopa nie mógł posiąśc się z radości a po dwóch dniach narodziły się dwa lwiątka - Zuri i Jasiri. 

Rozdział 2: Powrót Kopy

Kopa jak już wszyscy wiemy był synem Nali i Simby oraz starszym bratem Kiary. Uwielbiał bawić się z lwiątkami ze Złej Ziemi. Podkochiwał się w córce Ziry i Toja - Vitani. Lubił też jej przybranych braci - Nukę i Kovu, który był w wieku jego siostry*. Ogółem był bardzo wesołym lwiątkiem, wszędzie było go pełno. Dumnie mówił zwierzętom, że to on będzie kiedyś królem i będzie rządził tak samo jak jego ojciec. Wszystko zmieniło się jednak pewnego ponurego dnia, kiedy to Kopa został bez opieki. Zira napadła na niego i tak mocno poraniła, że biedak zemdlał i wszyscy myśleli, że nie żyje. Jednak on żył - uciekł do dżungli, w której kiedyś wychowywał się jego ojciec. Tego dnia Kopa spacerował sobie w dżungli. Zebrało go na wspomnienia więc położył się przy małej rzeczce i wspominał. Przypomniał sobie mamę, tatę, siostrę .. przyjaciół .. Vitani .. swoje życie przed tym tragicznym wydarzeniem .. lwią ziemię ... poczuł, że po policzkach spływają mu łzy - łzy tęsknoty za rodziną ... położył pysk na łapach i szlochał cicho. Po pół godzinie uspokoił się i postanowił wziąć się w garść. Już postanowił - wróci na Lwią Ziemię. Wstał, otarł łzy i najadł się. Spojrzał ostatni raz na swój drugi dom. Uśmiechnął się lekko po czym zaczął biec w kierunku domu - Lwiej Ziemi. Biegł przez dżunglę, równinę, las deszczowy, kanion aż w końcu dotarł. Stanął i zobaczył bujną trawę, wspaniałe jezioro, zwierzęta pasące się na łące. Poczuł gulę w gardle. Oczy mu się zeszkliły. Spojrzał w górę i zauważył Lwią Skałę a na niej lwicę, lwa i trzy lwiątka. Zdziwił się ale postanowił tam wejść. Gdy już tam był westchnął szczęśliwy i chciał już wejść do groty ale drogę zagrodził mu rozwścieczony lew.

- Kim jesteś ?! - wrzasnął Kovu warcząc

Kopa spojrzał mu dokładnie w oczy, przyglądał mu się. Króla zirytowało to, że jakiś lew przychodzi sobie bez pozwolenia na lwią skałę i się na niego gapi. 

- Kim jesteś ? - powtórzył przez zaciśnięte zęby

- Jestem .. Kopa ... a to ty Kovu ? - zapytał z nadzieją w głosie

- Dla ciebie król Kovu ... zaraz .. Kopa ? brat Kiary ?

- Tak .. - uśmiechnął się lew i po chwili zobaczył nadchodzącą siostrę a za nią drepczące maluchy.- Kiara ...

- Kovu, kim jest ten lew ? - zapytała i wskazała łbem na Kopę

- To Kopa

- Kovu chyba ci się głowa pali ! to nie może być Kopa, mój brat nie żyje od bardzo dawna !

- Po pierwsze: nie, nie widzę, żeby mi się głowa paliła - roześmiał się ciemny lew - po drugie: przypatrz się. Oczy jak Kopa, grzywa jak Kopa, nos jak Kopa i wszystko inne też jak Kopa. 

Kiara zmrużyła oczy i przyjrzała się dokładnie. Do jej głowy powróciły wspomnienia jak bawiła się z bratem. Kochała go. A ta potworna Zira go zabiła ... przynajmniej tak myślała.

Do jej oczu momentalnie napłynęły łzy. 

- Kopa ! - wrzasnęła rzucając się na brata

Kopa spojrzał w jej załzawione oczy i również rozpłakał się jak małe dziecko. Kovu uśmiechnął się. Gdy rodzeństwo przytulało się do Kovu przyczołgały się lwiątka. Taiga ciągnęła za ogon Kodę, a Rashid trzymał w pyszczku ucho siostry. Kopa spojrzał na maluchy.

- Kim są te lwiątka ?

- To moje dzieci - Taiga, Koda i Rashid - powiedział Kovu bo Kiara nie była w stanie, ciągle tuliła brata i płakała. Nie wiedziała z jakiego powodu, z jednej strony ze szczęścia a z drugiej .. z żalu i tęsknoty za starszym bratem.

- Śliczne - uśmiechnął się Kopa i pogładził łapą głowę siostry - no już nie płacz Kiaro .. - szepnął

- Jak nie mogę .. Kopa tęskniłam za tobą braciszku !

- Ja za tobą też ...

- Ale jak to możliwe, że przeżyłeś ?

- Gdy wy myśleliście, że nie żyję ja wykorzystałem okazję gdy nie było Ziry i uciekłem do dżungli gdzie kiedyś wychowywał się nasz ojciec .. a właśnie - co z naszymi rodzicami ?

- Nie martw się. Żyją i mają się świetnie.

Kopa uśmiechnął się czule do siostry. Kiara wstała z niego i podeszła do lwiątek a w tym czasie Kopa poszedł do rodzinnej groty gdzie spotkał rodziców. Na widok Kopy Nala rozpłakała się a Simba uśmiechnął się tylko i powiedział:

- Witaj w domu synu ...

Wszyscy cieszyli się z powrotu Kopy ale najbardziej szczęśliwa była jego rodzina i wybranka jego życia - lwica o imieniu Vitani.

***

* - Vitani według mnie nie jest bliźniaczką Kovu, oni mają oddzielnych rodziców.

Kovu - Chumviego i Zirę

Vitani - Zirę i Toja

Rozdział 1: Narodziny lwiątek

Rozdział 1

Było ciepłe, letnie popołudnie. Królowa Kiara wygrzewała się na słońcu a Kovu towarzyszył jej w tym.

- Kochanie jak myślisz, czy to będzie chłopiec czy dziewczynka ?

- A może obaj ? - zaśmiał się lew

- Może ... lepiej pójdźmy do Rafikiego i się spytajmy

- Racja

Para królewska wstała i udała się do pawiana. Kiara zawołała go a Rafiki zszedł z baobabu i podbiegł truchtem do nich. Ukłonił się lekko.

- Witajcie. Co was sprowadza ?

- Chcieliśmy się upewnić, jakiej płci będą lwiątka

- Lub lwiątko - dodał Kovu

Rafiki roześmiał się serdecznie i kazał im trochę zaczekać. Wszedł na baobab i wziął wszystkie potrzebne rzeczy. Po chwili zszedł do nich i kazał Kiarze położyć się na specjalnym łożu z liści i traw. Lwica posłusznie się położyła a pawian wziął się do roboty. Mamrotał pod nosem a Kovu podsłuchiwał. Po chwili Rafiki pomógł wstać Kiarze i uśmiechnął się do nich.

- Gratuluję wam. Z moich obliczeń urodzą wam się trzy lwiątka ale co do pewności płci nie jestem pewny. Upewnię się gdy się narodzą.

Kiara stała trochę zdziwiona. Fakt, marzyła o lwiątkach ale aż o trzech ? no cóż, nie miała wyboru. Podjęła decyzję - wychowa je na porządne lwy. Lub lwice. Kovu i Kiara podziękowali Rafikiemu i odeszli na Lwią Ziemię. Powiedzieli to wszystkim a stado bardzo się ucieszyło. Po dwóch tygodniach Kiara zaczęła odczuwać skurcze. Pewnego dnia spacerowała sobie z Vitani i rozmawiała o dalszych losach Lwiej Ziemi.

- Vitani tęsknisz za Kopą ? - spytała królowa.

Vitani na wspomnienie o Kopie poleciały łzy. Kiara przytuliła przyjaciółkę przepraszając ją za to. Tani wybaczyła jej i uśmiechnęła się. Nagle zobaczyła, że lwica łapie się za brzuch. Spanikowana zawołała Kovu. Król szybko przybiegł.

- Co się stało ?!

- Kiara rodzi, zawołaj Rafikiego. Szybko !

Kovu zrobił minę wystraszonego na śmierć lwiątka.

Szybko ruszył w te pędy do pawiana a gdy już tam był zaczął krzyczeć.Rafiki gdy go usłyszał zszedł z baobabu i nim zdążył coś powiedzieć Kovu wrzucił go na grzbiet i szybko pobiegł. Zdziwiony Rafiki podczas biegu lwa zręcznie z niego zeskoczył i na własnych nogach zaczął za nim biec. Gdy już dobiegli Rafiki zauważył wijącą się z bólu Kiarę i już wiedział o co chodzi. Wziął się do roboty i już po trzech godzinach jęki lwicy ustały a na ich miejscu pojawiły się dzikie piski nowonarodzonych lwiątek. Kiara była wyczerpana ale jednak szczęśliwa. Kovu podszedł do niej i polizał po pysku. Po chwili zwrócił się do Rafikiego.

- I co ?

- Dwaj chłopcy i dziewczynka - odparł

Kiara słysząc to uśmiechnęła się pod nosem a Kovu ze szczęścia uściskał pawiana tak mocno, że ten zaczął się dusić. Lew puścił go i podszedł do Kiary. Rafiki zachichotał, pogratulował im i powiedział, że ceremonia odbędzie się za 3 dni. Para królewska podziękowała im i zaczęła wymyślać imiona dla dzieciaków.

- Słuchaj kochanie, może lwiczkę nazwiemy Nana ?

- Kovu - skwasiła się Kiara - to ma być jakieś ładne imię a nie takie .. no takie. Wybacz.

- Nie szkodzi. To może Taiga ?

- Ślicznie, a chłopców ?

- Koda i ...

- Rashid !

Kiara i Kovu spojrzeli sobie w oczy. Byli strasznie szczęśliwi. Wieczorem na cześć nowonarodzonych książąt i księżniczki urządzono wielką ucztę, w której oczywiście brali udział same lwiątka Kiary i Kovu oraz ich rodzice i rodzina. Taiga, Koda i Rashid musieli zadowolić się samym mlekiem matki ale inni byli wniebowzięci.

Jaśniejszy - Rashid, ciemniejszy - Koda i lwiczka na górze - Taiga